Prezent jaki dajemy sobie...
Rodzimy
się i dostajemy prezenty. Prezentami są nasze umiejętności, talenty, zdolności.
Albo je odkryjemy albo będą mieszkały razem z nami, a My nawet nie będziemy wiedzieli o ich istnieniu.
Jedni z Nas potrafią świetnie gotować i nie zdają sobie sprawy z tego. Chociaż
niejednokrotnie słyszeli:, ale to jest pyszne! To odpowiadali: to nic takiego.
Dla Ciebie to nic takiego, ale kogoś inny dałby wiele, aby móc tak dobrze gotować.
Niektórzy nie dość, że mają wyczucie smaku, to na dodatek na potrafią to
pięknie podać na talerzu i to jest nie lada sztuka! Inni robią biżuterię,
ubrania, mają świetne pomysły. Rodzi się pomysł, a z tego
pomysłu powstają piękne
rzeczy. Czasami wykonujemy pewne czynności nie zdając sobie sprawy z tego, że potrafimy robić
coś wspaniale i moglibyśmy dzielić się tymi wspaniałościami z innymi. A teraz zastanów się, czy usłyszałeś w swoim życiu z ust
innych: piękne jest, to, co zrobiłeś, ale to cudownie smakuje, ale to jest super! Zastanów się przez
chwilę, że może to, co robisz, jest Twoim talentem, z którego nie zdajesz sobie
sprawy! A dlaczego? Bo nie wierzysz w siebie! Więc może trzeba zmienić sposób,
w jaki patrzysz na siebie i jak siebie traktujesz.
Powiedź sobie:
Jestem wspaniały! Jestem dobry w tym,
co robię!
Nawet, jeżeli zdarzą się nie dociągnięcia, to wyciągnijmy z
nich wnioski. Każdy z Nas ma prawo do błędu, bo jesteśmy tylko ludźmi.
Cieszę się, kiedy widzę jak ludzie dzielą się tym, co potrafią!
Dzisiaj u mnie Ciechomski Klasycznie, dwie cudowne dziewczyny Hania i Dobrawa!
Posłuchajcie ile w tym piękna, wspaniałości i lekkości!!
https://www.youtube.com/watch?v=WvpQnFh-Ihc
Oglądałam wywiad Magdy Mołek,
którego gościem była Kasia Bujakiewicz. Rozmawiały o życiu, pracy,
rodzinie. Kasia opowiadała, jaką jest matką, żoną, jak poznała swojego
męża. Jedno Jej zdanie bardzo mnie zainteresowało: Bo jak marzyć, to o mercedesie, a nie o maluchu. Ja sobie wymarzyłam po
prostu fajnego człowieka. Bardzo potrzebne są te maluchy, żeby wiedzieć, czego
w życiu się chce i do czego się dąży -powiedział Kasia. Czasami ż życiu
spotykają Nas niemiłe sytuacje, których najlepiej nie chcielibyśmy pamiętać,
ale gdybyśmy żyli tylko w ,,puchu’’ to jak wyglądałoby nasze życie? Nie
potrafilibyśmy do dokonać wyboru, niczego zaplanować. Stalibyśmy się jak
dla mnie bezpłciowi, jak kołki. W ogóle nie mogę sobie wyobrazić takiego
życia. Jeżeli przydarzy się Nam się w życiu coś przykrego, jakieś rozczarowanie
to nie nazywajmy tego błędem. Nazwijmy to wyzwaniem i próbujmy zaleźć jakieś
wyjście z sytuacji. Kiedy Pan Bóg zamyka drzwi, to otwiera okno tak mówią.
Dlatego warto posłuchać swojego głosu w spokoju i zapytać siebie, czego chcę.
Jak wiem, to podejmuję decyzję, czasami ciężko jest zadecydować i odważyć się
na krok, bo po prostu się boimy. Paraliżuje Nas strach przed tym, czego nie
znamy, więc stoimy w miejscu. To tak jak z butami, gdy nas uwierają zanosimy je do szewca, gdy to nie
pomaga, to wyrzucamy i kupujemy nowe. Ale w życiu nie jest tak łatwo i nie
będzie, za każdą decyzję, podjęty krok, trzeba będzie zapłacić określoną cenę.
Czasami będzie to smutek, innym razem radość. Moim zdaniem lepiej jest próbować
niż stać w miejscu i czekać, ale, na co? Bez Nas nic się samo nie zadzieje.
Dlatego do wszystkiego potrzebna jest wiara i nadzieja. Kiedy zaczynamy marzyć o czymś, a potem nasze myśli wypowiadamy na głos,
to nasze marzenie stają się rzeczywistością. Jeżeli czegoś bardzo pragniemy, to
w końcu nasze marzenia się spełniają. Warto jest myśleć o rzeczach
dobrych i nie przejmować się drobnymi niepowodzeniami. Bądźmy malarzami przelewajmy do naszego życia,
to, co mamy w głowie. Stwórzmy Nasz własny obraz. Namalujmy go tak jak my
chcemy, a nie ktoś inny. Trochę pracy, wiary, a na pewno Nam się uda.